ARTIST STATEMENT
De schilderijen van Remy Neumann (Geleen, 1988) zijn aantrekkelijk door hun felle kleuren. Maar als je er goed naar kijkt, zie je vreemde en soms zelfs lugubere dingen: schedels of grimassende hoofden, insecten en maden, verwelkte bloemen en menselijke ingewanden. De schilderijen doen denken aan koortsachtige dromen en refereren aan wat er woelt in het onderbewuste. In een vrolijke cadeauverpakking biedt hij ons datgene aan waar we liever van wegkijken.
​
Zijn eerste en grootste liefde is het schilderen. Hij wordt aangetrokken tot de verf, de kleuren, de substantie en de rijke geschiedenis. Zijn techniek en stijl zijn verder beïnvloed door graffiti en strips. De schilderkunst is steeds de basis, maar hij zoekt daarbij naar andere manieren om zijn ideeën uit te drukken. Samen met filmmakers, musici, zangers en dansers maakt hij installaties die de zintuigen van de kijker op verschillende manieren prikkelen. Zo kan zelfs de smaak van een bonbon deel uitmaken van een werk. Soms laat hij het beeld helemaal weg en gebruikt hij de podcast als medium. Gedreven door een fascinatie voor het theatrale karakter van schilderkunst, wil hij de kijker tot protagonist van zijn werk maken.
​
Met lichtheid en humor confronteert hij zichzelf en de kijker met zijn angsten en obsessies, en daarbij gaat hij praktische en mentale obstakels niet uit de weg. Sterker nog, hij zoekt ze juist op. Zo koestert hij de wens dat zijn lichaam na zijn dood verwerkt wordt tot een worst. Dit absurde gegeven, dat hij serieus onderzoekt en uitwerkt, typeert het kunstenaarschap van Remy Neumann.
​
Door Anneke van Wolfswinkel
En
The bright colors in the paintings of Remy Neumann (1988) are very appealing. However, taking a closer look you’ll see bizarre and sometimes even lugubrious elements: skulls, grimacing faces, maggots, intestines and withered flowers. Echoing feverish dreams, Neumann’s paintings offer a glimpse into the raging subconscious. Through a colorful and attractive aesthetic, he presents us a world we’d normally rather look away from.
​
Although painting is his medium of choice, Neumann enjoys to collaborate with other disciplines to find new ways to stimulate different senses. He creates installations together with filmmakers, musicians, singers, puppeteers and dancers. A praline in the form of a Brussels sprout is one of the examples in which Neumann can surprise your senses.
​
Lightheartedly and with humor, Neumann confronts himself and the viewer with his fears and obsessions, and he doesn’t shy away from practical and mental obstacles. In fact, he is looking to confront these obstacles. His biggest desire is that his body be transformed into a sausage after his death. This absurd fact, which he is seriously investigating, characterizes the artistic practice of Remy Neumann.
​
By Anneke van Wolfswinkel